‘Deze dagen hebben mij veel gebracht. Mij is duidelijk geworden wat stilte kan brengen. Het brengt innerlijke rust en zet het denken op een ander spoor, waardoor het jachtige leven met al z’n beslommeringen niet meer zo belangrijk zijn. Stilte leidt tot nadenken, waardoor het komen tot mediteren maar een kleine stap is.
Ook heb ik ervaren dat het kloosterritme met de vieringen van Lauden en Vespers een helende werking op mij hebben gehad. De Eucharistievieringen hebben een grote indruk op mij gemaakt. Het kunnen bijwonen van deze diensten was door Joke in het programma opgenomen buiten de vele oefeningen en meditaties die zij heeft verzorgd.
Haar inspirerende lessen en aanwijzingen, om de rugzakken die wij allemaal dragen te verlichten, hebben mij geholpen om mijn moeilijkheden en verdriet beter te begrijpen en er mee om te gaan, en het een plaats te geven.
Dankbaar ben ik dat ik m’n mededeelneemsters(er) heb leren kennen en hun warmte heb ondervonden. Ik mocht er zijn zoals ik ben en al m’n problemen er uitgooien. Dat schept een band en ik voelde de verbondenheid en positieve uitstraling van allen om mij heen.
Ik heb geleerd beter te kunnen loslaten. Dat moet niet van buiten- maar van binnenuit, want daar zit immers de motor die alles aanstuurt.
Nu ben ik weer thuis. De retraitedagen ebben nog na en ik probeer ze zo lang mogelijk vast te houden.
Terugkijkend kan ik zeggen: Het is goed geweest. God is dichter bij gekomen’.
Leo

‘Je mailtje over je aanbod van de stilteretraite een paar weken geleden kwam voor mij als een geschenk uit de hemel. Op mijn werk voelde ik me toenemend miskend en gekwetst, de laatste weken werd het steeds heftiger. Het was een beproeving. Het deed pijn, achteraf gezien méér dan ik bereid was om toe te geven. Het was hard werken en vechten om overeind te blijven. Veel stond op het spel. Toen ik van de stilteretraite las, dacht ik: ‘Dit ga ik voor mezelf doen! In mijn werk heb ik vaak aandacht voor anderen, nu is het tijd voor aandacht voor mezelf.’ Ik was er klaar voor om liefdevolle aandacht te geven aan mijn kwetsuren. Ik wou niet verzuren, cynisch of verbitterd worden. Ik wou meer ‘heel’ zijn. Ik begon aan de stilteretraite in Huissen. Nooit eerder had ik mezelf zo een cadeau gegeven!

Ik wist niet dat stilte zo’n enorme helende kracht in zich kan hebben! Dit werd versterkt door de liefdevolle, doortastende en deskundige begeleiding door jou. In de stilte gebeurde er van alles: in mezelf maar ook in de groep. Ik kon mijn pijn onder ogen zien, gewaar worden, het laten zijn. Ik kon huilen. De tranen voelden als zachte olie, reinigend en genezend. Ik kreeg lucht: vanuit verontwaardiging en boosheid kwam ik weer terecht in mijn positieve kracht. De pijn in mijn rug (hernia) werd ook minder. Tevens voelde ik een bijzondere verbondenheid in de groep, hoewel ik van anderen amper meer wist dan hun voornaam. Samen bewust stil zijn bracht een wonderlijke band tot stand. Voor mij werkte dit genezend. Ik zag de pijn in anderen, maar ik hoefde daar niets mee. Stil maar wakker aanwezig zijn met elkaar was voldoende. Stilte deed haar werk grondiger dan woorden kunnen; dit is mijn inzicht. Ik kon me openen maar ook verwonderen van zoveel liefde om me heen. Wat een leerproces voor mij! Ik sta nu sterker in mijn kracht. En op het werk is met het vertrek van mijn ‘plaaggeest’ ook een oplossing dichterbij gekomen. Wonderlijk hoe alles op zijn plek valt!’
Luis

‘Een dag nadat ik thuis ben gekomen na de stilte retraite, voedsel voor de ziel, voelt het lichter in me en ik kan weer verder. In stilte zijn, was voor mij ware voeding voor mijn ziel, en de begeleiding van Joke, had grote diepgang.
Zij kan laten wat er is, en je zien in je Zijn. De eenvoud, waarin zoveel kan gebeuren heeft mij van binnen diep aangeraakt. Ik ga de komende tijd iedere week een dag op een zelfde wijze thuis doorbrengen.’

Vijf dagen na de retraite:
Ik ben thuis gekomen. Thuis in mezelf. Voor en na de dagen in stilte, draaide mijn hoofd overuren en kwam ik niet los van wat er speelde. Eigenlijk voelde dat deze week al weer heel gewoon en vandaag realiseerde ik me ineens hoe anders het nu is. Zo anders dan het een hele poos geweest is. Een tijd met veel pijn en verdriet. Om me heen is nog niets veranderd, maar wel in mij. En daar ben ik Joke heel dankbaar voor. De stilteretraite is werkelijk voedsel voor de ziel.
Ellen