Eiland van oergrond
aanlegplaats van verstilling
bluebelles klingen

Iona ont-moet.
Abdij in serene rust,
een en al klankkleur.

Zwarte kathedraal
de leegte prachtig omhult,
bastonen stromen.
Annelies

‘Ik kijk terug op een prachtige reis die ik graag nog een keer opnieuw wil afleggen. Het mooie, ruige Schotland, de wegen die steeds smaller worden, de ponten kleiner, maar de golven groter…
Wat me het meest trof in de Abdij: het meisje dat de klok luidde. Geen monnik, geen liturgisch gewaad, maar een jonge meid die ook achter de kassa kan zitten. Zij luidt, nodigt en heeft in de kerk een oog voor wie binnen komt.
En dan het verhaal: ruïne na de Reformatie, nu een herbouwde gemeenschap, actief in gerechtigheid en voor vrede, wereldwijd. Dat ontroerde mij en gaf me zoveel hoop voor de toekomst. De Geest gaat verder!
De Abdij was verbonden met rotsen, stranden en de zee. Overal waar ik kwam voelde ik die trilling, hoorde ik de zee. Een stem van verlangen, een plaats van verbinding met een groter geheel.
Wil

‘Voor mij werd Iona een aanlegplaats van hoop.
Hoop die zich uitte en toen ik eenmaal was geland in mezelf, ruimte gaf om te ademen.
En ik de frustraties over mijn tekortkomingen probeer los te laten en mezelf te accepteren zoals ik ben.
“Je bent zoals je bent”, zoals Joke het altijd zo mooi verwoordt.
De ervaring, die ik dinsdagavond in de Abbey had, waarin ik in de ogen van Wil God ontmoette, raakte me diep. Ik kon huilen en het maakte mij licht en blij en geeft me hoop voor de tijd die nog voor me ligt.
Lieve Joke en Wil dank jullie wel’
Anita

 

 

 

 

 

Een paar weken terug riep jij ons op een zaterdagmorgen in Driebergen bijeen. Jij bood ons de gelegenheid al een voorproefje te hebben van wat jou voor ogen stond met deze reis naar Iona, en wij konden vertellen wat ons ertoe had gebracht ons aan te melden. We toonden ons nog wat onzeker, maar bovenal verwachtingsvol. Jij mocht voelen dat onze intenties aansloten bij wat jij met deze reis beoogde. Jij zette ons op scherp en sprak je vertrouwen uit dat het met ons zou gaan.
Nog wat vreemd voor elkaar vlogen we naar Glasgow. Daar met de bus, die jou de gelegenheid bood een meditatie en een gebed uit te spreken, die ons in aanraking brachten met het spoor dat wij zouden gaan. Onderweg, genietend van de natuur, maakten we overstapjes om uiteindelijk op het unieke eiland Iona aan te komen.
We zijn ongelooflijk dankbaar dat jij ons deze gelegenheid hebt geboden. We hebben opnieuw onze afzonderlijke en onze gezamenlijke weg kunnen verkennen in het licht van Gods aanwezigheid die daar op bijzondere wijze aan het licht komt. Met respect voor ieder van ons én voor de weersomstandigheden heb jij op creatieve wijze trouw kunnen bewaken wat jij beoogde en waarnaar wij verlangden. Ook wanneer op bepaalde momenten de stilte sommigen te machtig werd wist jij dat op behoedzame wijze in goede banen te leiden. Wellicht zou het ook goed geweest zijn die stilte tijdens onze kapittelsessies om 17.00 uur telkens opnieuw te thematiseren. Want die blijkt voor sommige groepsleden toch lastiger dan was voorzien. Maar dat is een leerpunt achteraf. Overigens wist jij die sessies, met het oog op het heil van de groep en dat van ieder van ons, uitstekend te begeleiden en ieder bij de les te houden.
Wij zijn vol lof over de reis en jouw begeleiding in het bijzonder. Die begeleiding hebben we als uitermate weldadig ervaren.
Het is voor ons ongelooflijk kostbaar geweest en helpt ons onze weg verder verdiepend en vernieuwend te gaan. Heel, heel veel dank.
Margret en Herman