‘Ik denk nog steeds terug aan onze pelgrimsreis op zoek naar Franciscus.
Hij is mij zeer nabij gekomen en daarbij heeft het zelf aanwezig kunnen zijn in de omgeving waar hij verbleef zeker aan bijgedragen. Hoogtepunten voor mij waren de grot in La Verna en het samen ‘beleven ‘ van het Zonnelied.
In februari is het mijn beurt om voor een groep vrienden op onze maandelijkse bijeenkomst een inleiding te houden. Ik had daarvoor al een onderwerp bedacht, maar dat moet nu wijken voor een impressie van onze wandelreis in Assisi naar het leven van Franciscus!’
Greetje

‘Teruggekomen uit Assisi ben ik nog niet echt ‘geland’.
Nog steeds zit mijn hoofd vol met heel veel indrukken, opgedaan in de dagen, waarin ik o.l.v. jullie de sporen van St. Franciscus heb gevolgd.
Ontroerd ben ik nog steeds als ik terugdenk aan La Verna, de meditaties, en zingen in de kapel van het Kluizenaarsoord in Ermeo del Carcieri.
De verhalen over zijn leven die jullie zo beeldend vertelden.
Het leven van St. Franciscus stond in het teken vol liefde voor de natuur en voor de verschoppelingen in de maatschappij. Hij omarmde de minst bedeelde.
Dankbaar ben ik voor de diepgang die jullie mij hebben gegeven.
Deze dagen hebben me echt goed gedaan en me momenteel rustiger gemaakt.
Ik dank jullie uit het diepst van mijn hart’.
Anita

In gezamenlijkheid je eigen pad lopen,
vrijheid in verbondenheid,
dat was onze pelgrimage in Assisi 2015
waar:
het zonnelied klonk,
– verstild in mist en regen –
klankschaal van oergrond.
Anne-lies

‘Wat ik heel fijn vond was de eerste dag de wandeling in stilte naar de Kathedraal van Francesco. Indrukwekkend die kerk en wat de gids vertelde.
’s-Middags: een rond wandeling door Assisi, waarbij bv de deur waardoor een dode naar buiten werd gedragen veel indruk maakte. Ook de tekeningen van buurtbewoners op lakens boven de nauwe straatjes maakten indruk, ik teken en schilder ook. De afsluiting met meditatie in de St Stefano maakte de dag compleet.
De volgende dag St Damiano en in de Chiara kerk de kleding die nog bewaard was uit de tijd van Franciscus en Clara. De dag erop: de reis naar La Verna, dat in de mist lag en een mysterieuze indruk op me maakte. De fresco’s van de stigmata en de grot waar hij veel bad vond ik bijzonder. Het verhaal van de wolf in Gubbio wat de gids vertelde kende ik niet.
De laatste dag was de tocht naar de Carceri, wat een zware tocht voor me was. Ik realiseerde me, dat Franciscus alles met te voet aflegde. Boven in het kerkje van de kluizenarij, werd de Noon gevierd en hadden we een eigen moment van zingen-meditatie en de zegen krijgen. Ik werd daar echt emotioneel van’.
Berny